Η λέξη Βεδουίνος προέρχεται από την αραβική λέξη badawī,
που σημαίνει αυτόν που βαδίζει στην έρημο. Οι βεδουίνοι
 είναι νομαδικές αραβικές φυλές βοσκών, που ζουν σε όλη
 την έκταση της ερήμου από τις ακτές της Σαχάρας στον
Ατλαντικό μέχρι τη Χερσόνησο του Σινά και την Αραβική
έρημο ανατολικά της. 

Οι βεδουίνοι γύρω από τη Μονή του Σινά έχουν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία. Όταν ο Ιουστινιανός έχτισε τη μονή, εγκατέστησε γύρω της μια κοινότητα από 200 οικογένειες από τον Πόντο και την Αλεξάνδρεια, για να φυλάσσουν και να βοηθούν τους μοναχούς. Με το πέρασμα του χρόνου αναμίχθηκαν με τοπικές φυλές και τον 7Ο αιώνα εξισλαμίσθηκαν. Δεν έπαψαν όμως να έχουν μέχρι σήμερα συνείδηση της ελληνορωμαϊκής τους καταγωγής και να υπερηφανεύονται μάλιστα για αυτήν την πολιτιστική τους ταυτότητα.

Οι σημερινοί βεδουίνοι θεωρούνται απόγονοι αυτών των οικογενειών και αποτελούν τη μία από τις έξι φυλές των βεδουίνων του Σινά, τη φυλή των Ορεινών (Γκεμπελία). Παρά τη φτώχια τους, είναι φιλειρηνικοί, καλόκαρδοι, ευγενείς, εύθυμοι, ολιγαρκείς φιλόξενοι, ιδίως στους Έλληνες. Η Μονή της αγίας Αικατερίνης είναι αναπόσπαστο τμήμα της ζωής τους και την προστατεύουν από οποιονδήποτε κίνδυνο, με δεδομένο ότι κι εκείνη πάντοτε τους σέβονταν και μεριμνούσε να βρει λύση στα διάφορα προβλήματά τους. Θεωρούν την Μονή και τον Αρχιεπίσκοπο ως την ανώτατη διοικητική και δικαστική αρχή της φυλής τους και είναι αφοσιωμένοι σε αυτήν.

Αναγνωρίζουν ότι παλιά το Μοναστήρι βοήθησε ώστε να λυθούν ειρηνικά και δίκαια οι κατά καιρούς διαφορές που είχαν οι φυλές μεταξύ τους και να αποφευχθούν πόλεμοι και αιματοχυσίες. Συνδεδεμένοι με τη Μονή, εργάζονται σε αυτή και μετέχουν στη καθημερινή της ζωή. Η προσφορά εργασίας στο Μοναστήρι ανακουφίζει αρκετά άτομα και τις οικογένειές τους. Συνήθως απασχολούνται σαν υπηρέτες η σαν γαρίφ, δηλαδή φύλακες στα καθίσματα και τους κήπους. Εκτός από το μισθό τους είναι ασφαλισμένοι και έχουν δωρεάν το καθημερινό φαγητό μαζί με τους μοναχούς και τους προσκυνητές.

Πέρα από τους θησαυρούς της, η Μονή του Σινά είναι ένα θρησκευτικό κέντρο παγκόσμιας εμβέλειας και οι συζητήσεις με τους μοναχούς είναι μια μοναδική εμπειρία από μόνη της. Ελληνικής υπηκοότητας στη συντριπτική πλειονότητα, ο καθένας από αυτούς ήρθε από διαφορετικά σημεία της Ελλάδας μέχρι εδώ κουβαλώντας τη δική του ιστορία. Μας μίλησαν για τους επισκέπτες της μονής και τις συνθήκες υπό τις οποίες επιβίωσε το μοναστήρι κάτω από διαφορετικούς κυρίαρχους της χερσονήσου του Σινά.

Ακριβώς απέναντι, έξω από τα τείχη, μονάζει ο πάτερ Μωυσής ο οποίος έχει, εδώ και χρόνια, χτίσει μια σχέση εμπιστοσύνης με την κοινότητα που ζει στην περιοχή γύρω από το μοναστήρι.Έχει δημιουργήσει μικρά εργαστήρια υφαντουργίας και, με τα κέρδη από τα αναμνηστικά που αγοράζουν οι επισκέπτες, ενισχύει και στηρίζει την κοινότητα των βεδουίνων.